Eindeloos Conflict
In het verhaal komen dus uiteindelijk twee zonen naar voren geboren uit stamvader Abraham, namelijk Isaak en Ismaël.
Door deze hele gebeurtenis was er onrust in het huis van Abraham.
Het is een onrust die nog steeds voortwoekert.
Ismaël is de vader van de Arabieren. Ismaël was een vechter en groot strijder. Veel mensen zullen deze kenmerken nog steeds herkennen in het Arabische volk.
Isaak wordt gezien als de vader van de joden en de christenen. Dat neemt niet weg dat ‘iedereen ingeënt kan worden in de Boom des Levens’. Door geloof in God heeft ieder mens de mogelijkheid om ‘kinderen van Abraham’ te worden en om tot God te komen. Voor God is ieder mens waardevol en God sluit niemand uit. Dat blijkt uit Gods Wezen en de gehele context van de Bijbel.
Onbegrijpelijke Strijd
Aan de strijd tussen Joden, christenen en Arabieren lijkt maar geen einde te komen. Veel mensen, waaronder zelfs journalisten, historici en wetenschappers, begrijpen eigenlijk niets van die strijd.
Gaat het om godsdienst? Gaat het om grondgebied? Gaat het om het verleden wat is gebeurd? Wat is de oorzaak van het eindeloos durende Midden-Oostenconflict?
De Kern van het Conflict tussen Joden en Arabieren
In Spreuken staat: ‘Onder drie dingen beeft de aarde, ja, onder vier, die zij niet dragen kan’: ‘Onder een slaaf als hij koning wordt’ en ‘een dienstmaagd, als zij haar meesteres verdringt’.
Spreuken 30:21
En dat was precies het geval in het huis van Abraham.
Ismaël was de eerstgeboren zoon van Abraham en de belangrijkste erfgenaam. Maar hij was verwekt in ongeloof en geboren uit een dienstmaagd.
Ismaël maakte geen onderdeel uit van Gods plan. Dat is natuurlijk een moeilijke uitspraak, want tegelijkertijd moeten we zeggen dat niets buiten de wil van God om gaat. Maar de weg tot Christus, ‘de lijn der belofte‘, zou via Isaak lopen.
Paulus gaat hier in zijn brief aan de Galaten uitgebreid op in: ‘Die van de slavin was naar het vlees verwekt, doch die van de vrije door de belofte’
Galaten 4:23
Ismaël is volgens hem geboren ‘uit het vlees’ en Isaak ‘uit de Geest’.
Beide zaken gaan niet samen en ‘was God genoodzaakt om dit probleem op te lossen’.
Ismaël werd de stamvader van een ontelbaar volk, zoals de Heere al had gezegd. Maar wel een volk dat maar moeilijk kon samenleven met andere volken. Ismaël was een ‘woudezel van een mens’, vrijheidslievend en een groot strijder.
Dat kenmerkt niet alleen zijn persoon, maar het hele volk van Ismaël: de Arabieren. Ismaël was opgegroeid met de God van zijn vader Abraham, maar omdat hij geen contact meer had met het huis van zijn vader, ontstond bij de Ismaëlieten een eigen cultuur.
Een cultuur waarin God overigens een belangrijke plaats had, maar die in de loop der eeuwen steeds meer beïnvloed werd door andere culturen. Omstreeks het jaar 570 werd Mohammed geboren, een afstammeling van Ismaël.
Arabië was toen een groot handelsland en van de oorspronkelijke cultuur en godsdienst was weinig bewaard gebleven. Naast de Joodse en christelijke kolonies in het land waren er nog vele andere religieuze invloeden.
Toch was er altijd de herinnering aan die ene God, de God van Abraham.
‘Mohammed heeft waarschijnlijk nooit kennis genomen van het ware bijbelse christendom’, schrijft Wilmos Oosterhoff in zijn boek ‘Vrouwen van Abraham’.
God is Genadig
De naam die God gaf aan Ismaël is heel bijzonder:
God ziet. God is genadig en God zal horen.
Hieruit blijkt de ontzettend grote liefde en genade van God voor Ismaël en het Arabische volk. God sluit niemand uit.
God was alleen genoodzaakt om Zijn belofte te laten lopen middels Isaak, ondanks dat Ismaël in feite de eerstgeborene en daardoor erfgenaam was.
Dat staat los van Gods liefde voor beide zonen. God had zowel Isaak als Ismaël beide lief. Dit wordt nog eens extra onderstreept door het feit dat God Ismaël een bijzondere naam gaf met een zeer waardevolle betekenis.
De naam Izaak staat in relatie met ‘lachen’. Omdat Sara moest lachen omdat God Abraham een belofte deed op zeer oude leeftijd. In die zin heeft de naam van Izaak een minder mooie betekenis dan de naam Ismaël.
Extra bijzonder is dat God Zelf een naam uitkoos voor Ismaël. Een extra daad en aandacht van Zijn grote liefde voor Hagar, Ismaël en zijn nakomelingen.
Gods Hart gaat uit naar Alle mensen
God moest Zijn belofte laten lopen middels Isaak. Dat heeft te maken met Zijn volmaaktheid en perfectie. Dit was naar het plan en de wil van God en noodzakelijk voor de beoogde lijn van de toekomende geslachten.
God heeft een plan voor ogen. God geeft mensen een bepaalde ruimte binnen dit plan maar wel binnen vooraf bepaalde kaders. Sommige zaken moeten gebeuren en liggen vast in het plan van God.
